World Food Programme, WFP

Światowy Program Żywnościowy (World Food Programme, WFP) jest największą organizacją humanitarną na świecie. O jej potencjale napiszemy poniżej. Najpierw przedstawmy cele i strukturę tej organizacji.

WFP jest agendą ONZ, jej siedziba znajduje się w Rzymie. Organizacja zapewnia rocznie jedzenie 80 mln ludzi w 75 krajach. Pomoc jest przede wszystkim skierowana do regionów, które nie są w stanie samodzielnie wyprodukować żywności.

WFP zostało powołane do życia w 1961 roku po zorganizowanej rok wcześniej przez FAO konferencji. George McGovern, dyrektor amerykańskiego programu Food for Peace zaproponował utworzenie programu pomocowego dla osób cierpiących głód. WFP zostało formalnie ustanowione w 1963 roku przez FAO i United Nations General Assembly na trzyletni okres próbny. W 1965 roku ostatecznie zatwierdzono WFP jako program długofalowy.

Strategia WFP obejmuje działania polegające na redukcji problemu głodu i niedożywienia. Obejmuje one:

- ratowanie ludzkiego życia i zapewnienie środków do życia w nagłych wypadkach

- zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego i wyżywienia w przypadkach umiarkowanego zagrożenia

- obniżenie ryzyka wystąpienia problemu głodu, umożliwienie ludziom, społecznościom i krajom zaspokojenia potrzeb żywnościowych

- redukcja nieodżywienia i neutralizacja wielopokoleniowego problemu głodu w rodzinach.

W swej książce „Geopolityka głodu” Jean Zinger w superlatywach wypowiada się o WFP. Jean Zinger to dyplomata, były Specjalny Sprawozdawca ONZ do spraw Wyżywienia oraz członek Komitetu Doradczego Rady Praw Człowieka ONZ. W swych książkach w sposób bezkompromisowy i bezpardonowy rozprawia się międzynarodowymi instytucjami i wieloma organizacjami pomocowymi. Zatem jego pozytywna opinia na temat WFP brzmi znamiennie.

Organizacja jest strukturą niezależną, nawet w ramach ONZ. Kieruje ją rada administracyjna złożona z przedstawicieli 36 państw. Około 60 % dotacji wpływających do WFP pochodzi ze Stanów Zjednoczonych. Niegdyś były to w dużej mierze dostawy przekazywane w naturze. Obecnie sytuacja zmieniała się radykalnie ze względu na postępującą produkcję biopaliw.

W latach 2009 – 2011 pomoc była przekazywana głównie ofiarom powodzi w Pakistanie, dotkniętym suszą w pasie Sahelu i ofiarom trzęsienia ziemi na Haiti.

Co ciekawe w 2010 roku organizacja zakupiła 80 % żywności w krajach Południa (Argentynie, Meksyku i Tajlandii). W Europie kupowano głównie z kolei żywność terapeutyczną podawaną dożylnie. Jednym z celów WFP jest zmniejszenie śmiertelności wśród noworodków, polepszenie sytuacji żywnościowej kobiet w ciąży i przeciwdziałanie niedoborowi mikroelementów. Do 2009 roku WFP dostarczało posiłki dla 22 milionów dzieci na całym świecie.

WFP rozwinęło również metodę interwencyjną „Food for work” - „jedzenie za pracę”. Ofiary klęsk, które nie straciły zdolności do pracy zatrudniane są przy odbudowie dróg, mostów, rekultywacji ziemi, naprawie silosów, remontach kanałów nawadniających, remontach szkół i szpitali. Wynagrodzeniem są worki ryżu umożliwiające przetrwanie. To bardzo ważny program. Zamienia on ludzi z ofiar w osoby aktywne, przywraca im poczucie godności i odbudowuje więzi społeczne.

WFP posiada 80 agencji na całym świecie i bardzo rozbudowaną strukturę. Na pięciu kontynentach rozlokowane są magazyny żywnościowe. W razie wahań cen żywności na światowych rynkach organizacja gromadzi miliony ton zapasów. Posiada ponadto 5 tysięcy ciężarówek i zatrudnia znakomitych profesjonalistów. Kierowców, specjalistów od logistyki.

Siedziba główna w Rzymie posiada również własną flotę lotniczą. W Sudanie Południowym na przykład skrzynie z żywnością są zrzucane przy pomocy spadochronów. Flota powietrzna WFP cieszy się „sławą” w całej ONZ. Wiele z jej departamentów korzysta z jej potencjału w nagłych wypadkach.

WFP współpracuje też z wieloma organizacjami w przypadku sytuacji kryzysowych oraz przy rozwijaniu projektów pomocowych. Te organizacje to min. Food and Agriculture Organisation (FAO), the International Fund for Agricultural Development (IFAD), Save the Children, Catholic Relief Services, Norwegian Refugee Council.

Ciekawą inicjatywą rozwiniętą przez WFP jest FITTEST - The Fast Information Technology and Telecommunications Emergency and Support Team.

Jest to mały elitarny zespół responderów w sytuacjach kryzysowych, będący częścią działu IT WFP. FITTEST zarządza działaniami z obszaru IT, działaniami telekomunikacyjnymi i infrastrukturą energetyczną niezbędną do prowadzenia pomocy humanitarnej w sytuacjach kryzysowych. Zespół jest gotowy podjąć działania w ciągu 48 godzin. FITTEST uczestniczył w ponad 1000 misji w 130 krajach. Ten zespół to zaledwie 10 – 15 responderów reprezentujących dziesięć krajów z sześciu kontynentów.

WFP jest niewątpliwe jedną z tych organizacji, która pokazuje, że działania pomocowe można realizować skutecznie, budując sprawną infrastrukturę, implementując skuteczne procedury i wykorzystując nowoczesną technologię.

POWRÓT DO SEKCJI "ORGANIZACJE, KTÓRE POMAGAJĄ"