Współczesny świat podejmuje wielu prób rozwiązania problemu głodu. Niestety dotychczasowe działania są niewystarczające, bądź nieskuteczne. Brakuje wciąż ogólnoświatowego, globalnego programu obliczonego na skuteczne rozwiązanie problemu głodu. Należy zaznaczyć, że współczesne metody zarządzania i wiedza ekonomiczna dają ogromne możliwości skutecznego rozwiązywania lokalnych i globalnych problemów ekonomicznych i społecznych.

Suwerenność żywieniowa oznacza prawo społeczności i krajów do samodzielnego definiowania własnej polityki rolnej i modelu żywienia społeczeństwa. Polityka ta powinna być prowadzona w kierunku zaspokojenia potrzeb ludności i osiągnięcia zrównoważonego rozwoju, przy jednoczesnym nieszkodzeniu pozostałym społecznościom i skupiskom ludzkim. Suwerenność żywieniowa nie wyklucza istnienia międzynarodowego handlu żywnością, ale daje ona priorytet lokalnej produkcji i następnie konsumpcji żywności.

Termin „zrównoważony rozwój” pojawił się w przestrzeni społecznej w 1987 roku gdy The World Commission on Environment and Development ogłosiło raport „Our Common Future”. W raporcie tym określono zrównoważony rozwój, jako rozwój, który jest w stanie sprostać wymaganiom teraźniejszości, ale nie odbiera przyszłym pokoleniom możliwości realizacji ich potrzeb. Ogromne znaczenie ma tu zatem perspektywa ekologiczna. Do rozwoju ekologii przyczyniają się również badania naukowe, rozwój laboratoriów, implementacja narzędzi matematycznych.

Filozof i etyk - profesor Frankena postawił w swoich badaniach następujące pytanie „czy naród, lub społeczeństwo, reprezentujące bogaty kraj, niezależnie od tego, czy samodzielnie wypracował swój majątek, czy też nie, powinien dążyć do niedopuszczenia pojawienia się klęski głodu lub złagodzenia jej skutków w kraju, który „nie miał tyle szczęścia”. W kraju, w którym ludzie umierają z tego powodu, lub bardzo cierpią. Niezależnie, czy sytuacja jest wynikiem ich działań, czy sytuacji zewnętrznej. Czy istnieje prawo, powinność, które obliguje nas do działania, w sytuacji, gdy na określonym obszarze występuje klęska humanitarna?

Czy wdrażanie nowych technologii i nowych rozwiązań w procesie uprawy roślin może zwiększyć wydajność farmerów działających w biednych krajach?

Wiele upraw napotyka dzisiaj na ogromne problemy, które wpływają na obniżenie wydajności ich plonów. To między innymi: wysokie koszty nawozów, nieadekwatne wobec wymagań technologie, brak własności prawnej do uprawianych ziem, słaby rynek zewnętrzny, słaba infrastruktura.

Ogromne znaczenie dla redukcji głodu ma rozwój technologii, ale bardzo ważny jest też rozwój rynków zbytu. Dostęp do nich umożliwia farmerom sprzedaż swych produktów i wyjście ze strefy ubóstwa. Jednak w krajach biednych bardzo wielu farmerów nie ma po prostu dostępu do rynków.

Często również interwencjonizm państwowy bywa nieskuteczny.

Aktualnie tylko ok. 10 % zasobów istniejących na powierzchni ziemi jest wykorzystywanych do produkcji żywności. Jedną z metod odzyskiwania zasobów naturalnych jest „leśne rolnictwo”, czyli forest farming. Na czym opiera się ta koncepcja ? Forest farming to kultywacja wyspecjalizowanych plonów, które pod „osłoną” lasu są modyfikowane i kontrolowane przez rolników w sposób intencjonalny. Koncepcja ta ma swoją długą historię.