Hunger Project

Organizacja humanitarna Hunger Project powstała w Nowym Yorku w 1974 roku. Jej misją jest walka z problemem głodu na świecie, gdziekolwiek problem ten się pojawia. Organizacja walcząc z głodem bierze pod uwagę szerokie spektrum problemów, między innymi bezrobocie, dostęp do służby zdrowia, edukację, równouprawnienie i sprawiedliwe prawo. Organizacja wychodzi z założenia, że wszystkie te obszary muszą być równolegle brane pod uwagę i doskonalone, jeśli chcemy rozwiązać problem głodu w danym obszarze. Organizacja zatrudnia 385 tysięcy wolontariuszy na całym świecie.

Ze względu na tak kompleksowe podejście do problemu głodu można postrzegać Hunger Project raczej jako organizację o charakterze strategicznym, co nieco odróżni ją od „klasycznych” organizacji humanitarnych. Poza dostarczaniem pożywienia potrzebującym ludziom, którzy głodują organizacja stara się też identyfikować i neutralizować przyczyny wystąpienia głodu. Hunger Project kreuje politykę i strategie działań służących likwidacji głodu na świecie.

Oczywiście dostarczanie pożywienia potrzebującym jest ważne, jednak w dłuższej perspektywie konieczna jest edukacja dotycząca samodzielnej produkcji jedzenia w określonych obszarach.

Tuż po rozpoczęciu działalności organizacja rozpoczęła szeroką akcję edukacyjną mającą na celu przyciągnięcie osób zainteresowanych działaniami na rzecz redukcji głodu. Początkowo organizacja działała w Kambodży i Somalii , następnie w całej Afryce.

Działacze Hunger Project odkryli, że przyczyną rozwoju klęski głodu jest nieefektywne zarządzanie w niektórych rejonach Afryki. W 1980 roku organizacja ufundowała nagrodę za skuteczne zarządzanie w regionach afrykańskich, oczywiście aby wspierać ideę skutecznego zarządzania, w regionach dotkniętych problemami humanitarnymi. W 2001 roku nagrodę otrzymała prezydent Liberii Ellen Johnson Sirleaf.

Aktualnie Hunger Project działa w Afryce, Ameryce Łacińskiej i Południowej Azji. Jednak gdziekolwiek organizacja ta zaczyna pracować wdraża trzy poziomy oddziaływań:

organizowanie obywateli na najniższych, podstawowych poziomach społecznych, ma to na celu budowę ich samo-zaufania

wspieranie kobiet w procesie generowania zmian społecznych

budowanie partnerstwa z lokalnymi władzami w celu zapewnienia liderom dostępu do zasobów i wiedzy, które są istotne dla skutecznego rozwiązywania problemów

Organizacja bardzo aktywnie wspiera kobiety. To one bardzo często są odpowiedzialne za zdobywanie i przygotowywanie jedzenia dla ich rodzin. Hunger Project uważa, że najlepszym sposobem ochrony danej społeczności przed problemem ubóstwa jest ustanowienie niezależności i samowystarczalności społeczeństw zagrożonych głodem.

Na świecie większość biednych ludzi stanowią kobiety. Zatem ogromne znaczenie ma sytuacja społeczna kobiet i ich samowystarczalność – to oznacza możliwość prawidłowego wychowania dzieci. Wiele kultur niestety dewaluuje kobiety. Wiele kobiet żyjących w biednych krajach jest często kontrolowanych przez prawo i reguły społeczne narzucone przez mężczyzn. Często przekłada się to nierówny podział dóbr, w tym żywności. To tworzy błędne koło niedożywienia, gdyż głodna matka nie jest w stanie prawidłowo wyżywić swe dziecko. Ten mechanizm występuje często w Południowej Afryce, Bangladeszu i Indiach. Największy procent niedożywionych dzieci występuje w Południowej Azji. To tutaj dzieci już w momencie porodu mają zaniżoną wagę i są ograniczanie niedożywione. Poza tym niemowlęta płci żeńskiej w tym regionie świata często otrzymują mniej pożywienia, niż ich męscy rówieśnicy. Potem dziewczynki mają też utrudniony dostęp do opieki zdrowotnej i edukacji. Często wychodzą za mąż już jako nastolatki i zachodzą szybko w ciążę. W tym czasie mają ograniczony dostęp do jedzenia. Dzieci rodzą się niedożywione i chore. Koło się zamyka.

Ciekawą formą wspierania kobiet zagrożonych problemem głodu w Afryce jest wsparcie systemowe. W 1999 roku organizacja uruchomiała „Microfinance Program”. Ponieważ w Afryce to kobiety często są odpowiedzialne za hodowlę roślin, to one powinny otrzymywać wsparcie i mieć dostęp do edukacji dotyczącej technik uprawy. Poza tym są one uczone, jak sprzedawać nadmiar jedzenia. To istotne, gdyż pozwala również dostarczać pożywienie pozostałym potrzebującym.

Organizacja jest również autorem programu Credit and Education. Program ten polega na oferowaniu pożyczek i edukacji dla kobiet mieszkających w rolniczych rejonach biednych krajów.

Kobiety pracują w grupach, wspólnie biorą kredyty i razem je spłacają. Program Credit and Education obejmuje takie przedmioty, jak zdrowie, zarządzanie funduszami, odgrywanie ról, demonstracje, dyskusje, wspólne śpiewanie piosenek. Ze względu na styl nauczania, również kobiety, które nie potrafią pisać mogą brać udział w zajęciach. Program został zainaugurowany w 1998 roku w Mali i Tajlandii, gdzie w zajęciach uczestniczyło zaledwie po 50 kobiet. Dzisiaj 1,6 miliona kobiet w 17 krajach bierze udział w programie Credit and Education. Uczestniczki programu zarabiają po jego ukończeniu więcej, mają więcej aktywów finansowych, są zdolne do podejmowania samodzielnych decyzji. Mają też lepiej wyżywione i zdrowsze dzieci.

Artukuł na podstawie książki „The Quest to End World Hunger” Marylou Morano Kjelle

POWRÓT DO SEKCJI "ORGANIZACJE, KTÓRE POMAGAJĄ"